Praza da Leña
Praza da Leña | |
---|---|
Praza da Leña | |
Tipoloxía | praza |
Dimensións | |
Lonxitude | 13 m |
Largura | 18 m |
Área | 255 m2 |
Localización | |
Localidade | Pontevedra |
Código postal | 36002 |
Construción | |
Comezo | século XV |
A Praza da Leña é unha pintoresca praza medieval situada no centro do casco antigo de Pontevedra. É a praza medieval máis típica do centro histórico e a que mellor representa a arquitectura tradicional de Galicia.[1]
Orixe do nome
[editar | editar a fonte]A praza debe o seu nome á actividade comercial que se desenvolvía nela no pasado: vendíase madeira e piñas para abastecer os fornos de cociña, as lareiras e os antigos sistemas de calefacción das casas da cidade.[2]
Historia
[editar | editar a fonte]A Praza da Leña era coñecida desde a Baixa Idade Media como Eirado ou Eiradiño no século XV. Esta praza albergaba un mercado ao que acudían os habitantes dos pobos veciños para vender a leña que ía servir de combustible para as cociñas e casas da vila intramuros. Aquí reuníanse os arrieiros dos arredores con carros cheos de leña e as campesiñas cos seus feixes de poliñas e cestas de piñas.[3]
Este mercado tiña lugar todos os días, sendo o luns o día máis importante, xa que era o día en que chegaban á cidade carros cargados de leña de carballo, que os panadeiros apreciaban moito para alimentar os seus fornos.
A praza foi redeseñada e ampliada no século XVIII, cando se construíron os dous grandes pazos ao lado leste, o Pazo de Castro Monteagudo e o Pazo de García Flórez. En 1854, adquiriu o nome de Leña.[4]
O cruceiro de granito do século XV que se atopa no centro da praza foi colocado alí en 1941 a pedimento de Castelao. O cruceiro, que estaba roto en varios anacos, foi restaurado temporalmente por Castelao para a súa obra As cruces de pedra na Galiza.[5]
O 7 de abril de 1990, a praza recuperou o seu antigo uso peonil.[6]
En 1998, rodáronse na praza varias escenas da película de José Luis Cuerda A lingua das bolboretas.[7]
Descrición
[editar | editar a fonte]É unha das prazas máis pequenas do centro histórico e a praza medieval máis pintoresca. Representa a típica praza medieval de Galicia. Destacados artistas realizaron nela innumerables debuxos, gravados, acuarelas e óleos e foi fonte de inspiración para escritores e poetas como Viñas Calvo.
A praza ten unha forma rectangular irregular. No centro da praza atópase un cruceiro de granito do século XV procedente de Caldas de Reis.[8]
Na praza conflúen as rúas Pasantería e Figueroa. No lado este da praza atópanse os pazos barrocos de García Flórez e de Castro Monteagudo (hoxe parte do Museo de Pontevedra), do século XVIII, unidos por unha ponte con arco de granito.[9] Nos lados norte, sur e oeste hai casas populares galegas con soportais e galerías de madeira nos lados oeste e sur e balcóns decorados con flores nos lados norte e sur. Os andares superiores utilizábanse antigamente como vivendas. A altura das casas varía entre unha e dúas plantas.
Edificios destacados
[editar | editar a fonte]No lado sueste, o pazo barroco de Castro Monteagudo, de 1760, destaca polo seu balcón sostido por grandes modillóns, e o pazo de García Flórez, no lado nordés, sobresae polo seu enorme escudo de pedra cun gran helmo e polas estatuas de pedra nas esquinas do tellado que representan a esperanza e a fortaleza.
A planta baixa do Pazo de Castro Monteagudo tivo diferentes usos ao longo dos séculos, por exemplo como restaurante ou tenda (como foi o caso da tenda La Imperial). O restaurante La Flor estivo situado neste pazo durante os primeiros anos do século XX.[10] No primeiro piso atopábase a escola de nenos. O edificio abriuse ao público como parte do Museo de Pontevedra o 10 de agosto de 1929.
O Pazo de García Flórez foi a sede da Escola de Mestres desde 1881 ata 1930. Foi inaugurado como museo o 15 de agosto de 1943.[11]
As casas de arquitectura popular da praza construíronse no século XVIII, cando se reurbanizou a praza.
Cultura
[editar | editar a fonte]Na actualidade, a praza está dedicada á hostalería e está parcialmente ocupada polas mesas dos restaurantes dos arredores.[12]
En 2006, o chef vasco Iñaki Bretal abriu o seu restaurante O Eirado da Leña nunha das casas da praza e en 2009 o restaurante Loaira noutra das casas.[13] O restaurante O Eirado foi galardoado cunha estrela Michelin en 2020.[14]
Galería
[editar | editar a fonte]-
Cruceiro típico no centro da praza
-
Mesas dos restaurantes na praza
-
Cruceiro de pedra e galerías de madeira
-
A praza da Leña á noite
-
Galería de madeira
-
Balcóns e galerías
-
Soportais do edificio Fernández López do Museo de Pontevedra
-
Cruceiro
-
Praza da Leña
-
A praza á noite
-
Ponte e arco
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Nadal, Paco, 2012, Rias Baixas. Escapadas, Madrid, El País Aguilar, p. 33
- ↑ "Pontevedra. Un país mágico". TVE (en castelán). 26 de xaneiro de 2020.
- ↑ "La Plaza de la Leña, historia y tranquilidad". Pontevedra Viva (en castelán). 21 de marzo de 2018.
- ↑ "Eirado da Leña, la vuelta a los orígenes de la emblemática plaza". Diario de Pontevedra. 20 de xaneiro de 2022.
- ↑ "¡La Plaza de la Leña! Misterio, duende y encanto". Pontevedra Viva (en castelán). 26 de marzo de 2022.
- ↑ "Peatonalización de la Praza da Leña y rúa Pasantería". La Voz de Galicia (en castelán). 7 de abril de 2018.
- ↑ "La Pontevedra que enamoró a José Luis Cuerda". La Voz de Galicia (en castelán). 5 de febreiro de 2020.
- ↑ "La Plaza de la Leña, historia y tranquilidad". Pontevedra Viva. 21 de marzo de 2018.
- ↑ "Del edificio García Flórez al cine Malvar". Faro (en castelán). 7 de febreiro de 2016.
- ↑ "El séptimo edificio del Museo se hará en Valdecorvos". Diario de Pontevedra (en castelán). 13 de novembro de 2019.
- ↑ "Visita los seis edificios del Museo de Pontevedra". La Voz de Galicia (en castelán). 26 de novembro de 2018.
- ↑ "Qué ver en Pontevedra, de paseo por sus rúas y plazas". ¡Hola! (en castelán). 11 de setembro de 2020.
- ↑ "La frase más hermosa". Diario de Pontevedra (en castelán). 16 de outubro de 2018.
- ↑ "Iñaki Bretal logra para O Eirado la primera Estrella Michelin para un restaurante de Pontevedra". Pontevedra Viva (en castelán). 14 de decembro de 2020.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Praza da Leña |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Aganzo, Carlos (2010). Pontevedra. Ciudades con encanto (en castelán). Madrid: El País-Aguilar. p. 56-57. ISBN 978-8403509344.
- Fontoira Surís, Rafael (2009). Pontevedra monumental. Pontevedra: Deputación de Pontevedra. ISBN 9788484573272.
- García-Braña, C. et al. (1988). Pontevedra, planteamiento histórico y urbanístico (en castelán). Pontevedra: Deputación de Pontevedra, Servizo de Publicacións.
- Juega Puig, J. et al. (1996). Historia de Pontevedra. A Coruña: Vía Láctea. ISBN 84-89444-26-9.
- Juega Puig, J. (2000). As rúas de Pontevedra. Pontevedra: Deputación de Pontevedra, Servizo de Publicacións. ISBN 9788484570448.
- Nadal, Paco (2012). Rías Baixas. Escapadas (en castelán). Madrid: El País-Aguilar. p. 33. ISBN 978-8403501089.
- Nieto González, Remigio (1980). Guía monumental ilustrada de Pontevedra (en castelán). Pontevedra: Asociación de Comerciantes de la Calle Manuel Quiroga.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Praza da Leña na web Visit-Pontevedra Arquivado 28 de outubro de 2020 en Wayback Machine.
- Praza da Leña na web Turismo de Galicia
- Praza da Leña na web Turismo Rias Baixas
- Pontevedra. Iconografía de una ciudad atlántica na web da Universidade de Santiago de Compostela.