Ասերգություն
Ասերգություն (իտալ.՝ recitativo՝ ռեչիտատիվ), վոկալ երաժշտության տարատեսակ, որը վերարտադրում է խոսքի ինտոնացիան և ռիթմը։
XVII-XVIII դարերում իտալական օպերայում մշակվել է չոր ասերգություն՝ կատարում երգեցողական ձայնով կլավեսինի առանձին ակորդների նվագակցությամբ և նվագակցվող ասերգություն, որը, լինելով առավել մեղեդային, իր տեղն ուներ երգերի, օրատորիաների, կանտանտների մեջ։ Հին հունական ողբերգության խորոսի տեքստերը հնչել են ասերգությամբ։
Հայկական դրամատիկական թատրոնում այս ձևը կիրառվել է Նաիրի Զարյանի «Արա Գեղեցիկ» բեմադրության մեջ, որը բեմադրվել է Լենինականի թատրոնում 1946 թվականին բեմանկարիչ Վարդան Աճեմյանի ղեկավարությամբ։ «Արա Գեղեցիկ» ներկայացման ողբերգության տեքստի որոշ հատվածներ արտասանվել են խմբային ասերգությամբ[1]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
| ||||||
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 556)։ 
|
