အာရဗီ လက်ရေးလှ

အာရဗီလက်ရေးလှ၊ အစ္စလာမ့်လက်ရေးလှရေးနည်းသည် လက်ရေးလှရေးခြင်းအနုပညာဖြစ်သည်။ အဓိကအသုံးအနှုန်းမှာ အာရဗီအက္ခရာဖြစ်ပြီး အာရဗီ၊ ဒါရီ၊ ပါရှတို၊ ပါရှန်း၊ ဝီဂါ၊ အူရဒူနှင့် အခြားဘာသာစကားအချို့တွင် အသုံးပြုသည့် အမြင်အနုပညာအမျိုးအစားတစ်ခုဖြစ်သည်။ အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်၊ တမန်တော်မုဟမ္မဒ်နှင့် ယေဘူယျအားဖြင့် သက်ရှိသတ္တဝါများ (အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်၏ပုံသဏ္ဌာန်) ကို ပိတ်ပင်ထားခြင်းကြောင့် အစ္စလာမ့်ယဉ်ကျေးမှုတွင် အာရဗီလက်ရေးလှရေးသည် အထူးသဖြင့် ဖွံ့ဖြိုးလာခဲ့သည်။

ဟဒီးစ်များအနက်မှတစ်ခုအရ မွတ်စလင်များအတွက် လက်ရေးလှရေးခြင်းသည် "အသိပညာ၏တစ်ဝက်" ဖြစ်ပြီး "စာရေးခြင်း၏အလှ" ကို ကျွမ်းကျင်စေသည်။ အာရဗီ လက်ရေးလှရေးမူ၏ နိယာမသည် ကျမ်းမြတ်ကုရ်အာန်ကို ဖတ်ရှုခြင်း၏ ရှင်းလင်းသော အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ရေးသားထားသော စကားလုံး၏ လက်အောက်ခံဖြစ်သည်။ ကျမ်းဂန်အရ ဂန္ထဝင်အာရဗီစာအရေးအသားတွင် ပုံစံခြောက်မျိုးပါဝင်သည်- ၁) naskh - စာပေးစာယူပုံစံ၊ ၂) မုဟက္ကာ - မှန်ကန်သော ထင်ရှားရှိသော အက္ခရာဖြင့် ပိုင်းခြား၏၊ 3) Raikhani - ပင်စိမ်း၊ ပန်းပင်စိမ်းရနံ့နှင့် နှိုင်းယှဉ်ထားသော စာလုံးများ၏ သန့်စင်မှု၊ 4) ဓမ္မသွေးခုန်နှုန်း (1/3) - curvilinear နှင့် rectilinear ဒြပ်စင်များသည် 1: 3 အချိုးတွင်ဆက်စပ်နေသည်။ 5) သပ်ရပ်သော Tauki လက်ရေး (အမိန့်); 6) rika - ကာတွန်း။ Khatt-mansub၊ Kalam၊ Kufi၊ Tashib ကိုလည်းကြည့်ပါ။

လက်ရေးလှရေး ကမ္ပည်းစာ၏ အခြေခံကို တင်းကျပ်သော ဂျီဩမေတြီ အခြေခံမူများနှင့် ရှင်းလင်းသော အချိုးအစားများဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားကာ၊ ကမ္ပည်း၏ ရှင်းလင်းပြတ်သားမှုနှင့် လိုင်း၏ လှပမှုသည် ယင်းအပေါ် မူတည်ပါသည်။

အချိုးအစားများ ရေးဖွဲ့ခြင်းဆိုင်ရာ စည်းမျဉ်း၏ အခြေခံမှာ တည့်တည့် ဒေါင်လိုက်မျဉ်းဖြစ်သည့် အာရဗီအက္ခရာ၏ ပထမအက္ခရာဖြစ်သည့် "alif" စာလုံးအရွယ်အစားဖြစ်သည်။ လက်ရေးလှရေးတွင် တိုင်းတာသည့်ယူနစ်သည် အာရဗီအမှတ်ဖြစ်သည်။

လက်ရေးလှရေးတွင် အမှတ်တစ်ခုသည် စတုရန်းပုံသဏ္ဌာန်ရှိပြီး စတုရန်း၏ဘေးဘက် အရွယ်အစားသည် ဘောပင်ထိပ်ဖျား၏ ယိုင်သည့်ထောင့်နှင့် သခင်၏ဖိအားဒီဂရီအပေါ် မူတည်သည်။ ဖိအားသည် အလုံအလောက် ပေါ့ပါးသင့်ပြီး ရွေ့လျားမှု အလွန်တိကျပြီး ဘောပင်ထိပ်ဖျားသည် အနည်းငယ် လှည့်ထားသောကြောင့် လမ်းကို ဘောပင်၏ ဘေးနှစ်ဖက်တွင် ချန်ထားခြင်းဖြစ်သည်။

Tomar ဟုခေါ်သော လက်ရေးလှရေးဖောင်တိန်တွင် မြည်းအမွေး ၂၄ ပေါက်ပါရှိသည်။ လည်ပင်းကို ဖြတ်တောက်ပုံသည် အလွန်အရေးကြီးသည်။ ၎င်းသည် သခင်ကိုယ်တိုင်၏ နှစ်သက်မှု၊ အမျိုးသား ရိုးရာဓလေ့များနှင့် အသုံးချစာသား အမျိုးအစားအပေါ် မူတည်သည်။

alif ၏ အမြင့်သည် သုံးမှတ်မှ ဆယ့်နှစ်မှတ်အထိ ရှိပြီး လက်ရေးလှသူ၏ စတိုင်နှင့် တစ်ဦးချင်း လက်ရေးပေါ် မူတည်သည်။ alif ၏ အကျယ်သည် တစ်မှတ်ဖြစ်သည်။ စာသား၏အမြင့်သည် အရေးအကြီးဆုံးအခန်းမှ ပါဝင်သည်။ alif ကို ကနဦးယူနစ်အဖြစ် အသုံးပြု၍ စာသားတစ်လျှောက်လုံးတွင် သခင်သည် ပထမဦးစွာ alifs နှင့်တူညီသော alifs ကို ဦးစွာသတ်မှတ်ပေးပါသည်။ ဤသည်မှာ ကမ္ပည်းစာ၏ ဂျီဩမေတြီအကြမ်းဖျဉ်းကို ပြုစုထားပုံဖြစ်သော်လည်း လက်တွေ့တွင် ဆရာကြီးသည် အပြောင်းအလဲများကို မကြာခဏ မိတ်ဆက်ပေးလေ့ရှိသည်။

Alif သည် အာရဗီစာလုံးအားလုံးကို ရေးထိုးနိုင်သည့် စိတ်ကူးယဉ်စက်ဝိုင်း၏ အချင်းလည်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အချိုးအစားများသည် သခင်ကိုယ်တော်တိုင် သတ်မှတ်သည့် အရွယ်အစား- ဤအရာများသည် အလီဖ်၏ အမြင့်နှင့် အနံနှင့် စိတ်ကူးယဉ် စက်ဝိုင်းတစ်ခုတို့ ဖြစ်သည်။

ဥပမာအားဖြင့်၊ naskh ပုံစံတွင်၊ alif ၏အမြင့်သည် ငါးမှတ်ဖြစ်ပြီး suls သည် စာလုံး၏ထိပ်တွင် သုံးမှတ်ချိတ်ဖြင့် ကိုးမှတ်ဖြစ်သည်။ ဦးတည်ချက် (ထောင့်) နှင့် အကွာအဝေး၊ အကွေးအကောက်များနှင့် ဒေါင်လိုက်များကို တီးမှုတ်ခြင်း၊ စကားလုံးများ၊ သရများနှင့် အစက်များကို ပီပြင်စွာဖော်ပြခြင်းသည် ပုံစံ၏ အရေးကြီးသော ဝိသေသလက္ခဏာများဖြစ်သည်။ ဥရောပစာအရေးအသားနှင့်မတူဘဲ အာရဗီစာများကို ညာမှဘယ်သို့ရေးသည်။