Czarny Wrzesień (organizacja)
Czarny Wrzesień (arab. منظمة أيلول الأسود) – palestyńska organizacja terrorystyczna.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwa organizacji została nadana na cześć wojny palestyńsko-jordańskiej znanej jako Czarny Wrzesień[1].
Nazwą Czarny Wrzesień sporadycznie posługiwała się też Rewolucyjna Rada Fatah (znana szerzej jako Organizacja Abu Nidala)[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Powstał w 1971 roku[3] jako terrorystyczny odłam al-Fatah[3]. Organizację zasilali głównie członkowie al-Fatah i Organizacji Wyzwolenia Palestyny[1]. Pierwotnym celem grupy była zemsta na rządzie Jordanii[3]. Czarny Wrzesień posiadał struktury na Bliskim Wschodzie i w Europie[1]. W Europie do Czarnego Września dołączyli aktywiści legalnych palestyńskich organizacji studenckich i pracowniczych[1]. W grudniu 1974 roku grupa została rozwiązana z inicjatywy kierownictwa al-Fatah[3]. Większość członków formacji przeniesiono do innych palestyńskich ugrupowań[3].
Najważniejsze ataki przeprowadzone przez grupę
[edytuj | edytuj kod]- 28 listopada 1971 roku terroryści zabili jordańskiego premiera Wasfi at-Talla[1].
- W nocy z 6 na 7 lutego 1972 roku bojownicy przeprowadzili atak bombowy na hamburską halę fabryczną firmy Ad Strüver KG. Zamach był zemstą za eksport produktów firmy do Izraela[1]. Kilka godzin po ataku terroryści podłożyli bombę pod stację paliw Esso w Hamburgu[1]. Tej samej nocy członkowie organizacji wysadzili dwie rozdzielnie gazu w Holandii[1].
- 8 maja 1972 roku bojownicy uprowadzili lecący z Brukseli do Tel Awiwu samolot belgijskich linii lotniczych Sabena. Zakładnicy zostali odbici przez oddział antyterrorystów[4].
- 4 sierpnia 1972 roku członkowie Czarnego Września wysadzili w Trieście pięć zbiorników z ropą naftową należących do rurociągu Ingolstadt[1].
- 5 września 1972 roku ośmioosobowe komando Czarnego Września wtargnęło do wioski olimpijskiej w Monachium. Terroryści najpierw zabili dwóch sportowców, a następnie dziewięciu kolejnych wzięli jako zakładników. Napastnicy zażądali uwolnienia 236 Palestyńczyków przebywających w izraelskich więzieniach oraz pięciu członków Frakcji Czerwonej Armii więzionych w RFN[1]. Niemieckie służby podjęły się nieudanej próby odbicia sportowców[5]. W akcji zginęli wszyscy zakładnicy oraz pięciu terrorystów (masakra w Monachium). Zniszczeniu uległ też policyjny helikopter, do którego bojownicy wrzucili granat[5].
- 29 października 1972 roku terroryści porwali lecący z Bejrutu do Ankary samolot linii Lufthansa. W zamian za uwolnienie pasażerów, zażądali wypuszczenia trójki terrorystów, którzy przeżyli masakrę w Monachium[5][4]. Rząd RFN spełnił żądania[5][4].
Wsparcie zagraniczne
[edytuj | edytuj kod]Działalność formacji wspierana była przez służby specjalne Syrii[1].
Liczebność
[edytuj | edytuj kod]W 1972 roku liczba członków formacji szacowana była na 300-500 osób[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Terroryzm s. 48-49
- ↑ Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena s. 84
- ↑ a b c d e Black September, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-09-14] (ang.).
- ↑ a b c d Adam Krawczyk: Terroryzm ugrupowań fundamentalistycznych na obszarze Izraela w drugiej połowie XX wieku. sbc.org.pl. [dostęp 2018-01-02]. (ang.).
- ↑ a b c d Terroryzm s. 50
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wilhelm Dietl, Rolf Tophoven, Kai Hirschmann: Terroryzm. Warszawa: 2012. ISBN 978-83-01-16019-7.
- Robert M. Barnas: Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena. Wrocław: Kirke, 2001. ISBN 978-83-914970-4-3.
