Przejdź do zawartości

Michał Jan Zienkowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Jan Zienkowicz
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data i miejsce urodzenia

1670
koło Drohiczyna

Data śmierci

23 stycznia 1762

Miejsce pochówku

Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie

Biskup diecezjalny wileński
Okres sprawowania

1730–1762

Biskup pomocniczy żmudzki
Okres sprawowania

1718–1730

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

27 czerwca 1718[2],
2 października 1730[3]

Sakra biskupia

6 grudnia 1718[1]

Odznaczenia
Order Orła Białego
Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 grudnia 1718

Konsekrator

Konstanty Kazimierz Brzostowski

Współkonsekratorzy

Aleksander Mikołaj Horain
Maciej Józef Ancuta

Michał Jan Zienkowicz herbu Siekierz (ur. 1670 koło Drohiczyna[4], zm. 23 stycznia 1762[2][3]) – biskup wileński, duchowny pisarz wielki litewski w 1724 roku[5], dyrektor wileńskiego sejmiku relacyjnego i przedelekcyjnego w 1733 roku[6], kanclerz Akademii i Uniwersytetu Wileńskiego Towarzystwa Jezusowego w latach 1730-1761[7].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był kanonikiem wileńskim i archidiakonem żmudzkim. Na przełomie 1717/1718 roku został biskupem tytularnym Juliopolis[8] i sufraganem żmudzkim. W 1730 roku został biskupem wileńskim. Należał do stronników Stanisława Leszczyńskiego. W czasie elekcji 1733 roku jako deputat litewski podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego[9]. Członek konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1734 roku[10].

W 1736 odznaczony Orderem Orła Białego[11]. U schyłku życia należał do stronników Czartoryskich i Massalskich na Litwie[12].

Pochowany w katedrze św. Stanisława i św. Władysława w Wilnie[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Krzysztof R. Prokop, Sakry i suksceja święceń biskupich pasterzy Kościoła wileńskiego z drugiej oraz trzeciej tercji XVIII stulecia, Rocznik Teologii Katolickiej t. V, Białystok 2006, ISSN 1644-8855, s. 239.
  2. ↑ a b Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. V, Patavii 1952, s. 231. (łac.)
  3. ↑ a b Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavii 1958, s. 442. (łac.)
  4. ↑ Encyklopedyja powszechna, t. XXVIII, Warszawa 1868, s. 610.
  5. ↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy”. Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 254.
  6. ↑ Robertas Jurgaitis, Vilniaus seimelio veikla 1717–1795 m., Kaunas 2007, s. 223.
  7. ↑ Józef Bieliński, Uniwersytet Wileński (1579-1831) T. 3, Kraków 1899-1900, s. 4.
  8. ↑ Prokop, 2006, s. 237.
  9. ↑ Actum in Curia Regia Varsaviensi 1733 sub tempus moderni interregni, feria tertia in crastino festi S. Matthaei Apostoli et Evangelistae anno Domini 1733, s. 44.
  10. ↑ Feliksas Sliesoriūnas, The General Confederation of the Grand Duchy of Lithuania (1734–1736), w: Lithuanian Historical Studies, Volume 8 (2003): Issue 1 (Nov 2003), s. 68.
  11. ↑ Marta Męclewska, Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Zamek Królewski, Warszawa 2008, s. 166.
  12. ↑ T. Szwaciński, Walka "Familii" o koadiutorię wileńską: 1754-1757 [w:] W cieniu wojen i rozbiorów. Studia z dziejów Rzeczypospolitej XVIII i początków XIX wieku, red. U. Kosińska, D. Dukwicz, A. Danilczyk, Warszawa 2014, s. 201.
  13. ↑ Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 144.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wileński słownik biograficzny. Bydgoszcz: 2002. ISBN 83-87865-28-1.
Biskupi żmudzcy
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
Biskupi wileńscy
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
  1. ↑ a b c d e f Białystok
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Jan_Zienkowicz&oldid=74530728”