| dbo:abstract
|
- En la mitologia clàssica, Oceà (en grec antic, Ώκεανός Ōkeanós o Ωγενος Ōgenos, ‘riu-oceà’; en llatí, Oceanus o Ogenus) es refereix a l'oceà, del qual grecs i romans pensaven que era un riu fluïa al voltant del disc pla que era la terra. Parlant amb propietat, era el corrent d'aigua marina de l'equador en la qual surava l'hemisferi habitable (oikoumene). En la mitologia grega, aquest oceà mundial era personificat com un tità, fill d'Urà i Gea. Als mosaics hel·lenístics i romans, es representa amb freqüència aquest tità com un home amb tors i braços musculosos, barba llarga i banyes, i amb la part inferior del cos com una serp (compareu amb Tifó). En fragments d'un vas arcaic (Museu Britànic 1971.11-1.1) datat sobre el 580 aC, entre els déus que van al casament de Peleu i la nimfa marina Tetis, apareix un Oceà amb cua de peix, portant un peix en una mà i una serp a l'altra, dons de recompensa i profecia. En els mosaics romans, a vegades apareix portant un timó i bressolant un vaixell. En mosaics posteriors, les seves banyes de toro foren reemplaçades per unes pinces de llagosta. Els seus atributs habituals eren el peix i la serp. Oceà es va unir amb la seva germana, la titànide Tetis i van tenir les tres mil oceànides (o nimfes del mar) i tots els oceànits, els rius del món, així com les fonts i llacs. Alguns estudiosos creuen que originalment Oceà representava totes les masses d'aigua salada, incloent-hi el mar Mediterrani i l'oceà Atlàntic, les dues majors masses aquàtiques conegudes pels antics grecs. Tot i això, a mesura que la geografia es feu més precisa, Oceà passa a representar les aigües més desconegudes i estranyes de l'Atlàntic (també anomenat «mar Oceà»), mentre que Posidó governava el Mediterrani. La dona d'Oceà era la seva germana Tetis, i de la seva unió nasqueren les tres mil oceànides (o nimfes del mar) i tots els oceànits (o potamoi), els rius del món, així com les fonts i llacs. (ca)
- أوقيانوس (بالإنجليزية Oceanus أَو Okeanos) يُشيرانِ إلى المحيط، في الأساطير الإغريقية وهو إله ابن اورانوس وغايا أحيانًا كما أنه والد إلهات النسيم. وأوكيانوس Okeanos تعني بالإغريقية المحيط، لأوقيانوس كإله في الميثولوجيا الإغريقية الكثير من الحكايات والقصص المختلفة. (ar)
- Ókeanos (starořecky Ὠκεανός, též Ὠγενός/ Ὤγενος Ógenos nebo Ὠγήν Ógén, latinsky Oceanus) je v řecké mytologii titán první generace, vládce stejnojmenné sladkovodní řeky obkružující svět a zdroj všech řek i moří, manžel Tethydy, otec Ókeanoven, Potamoi „Řek“, případně dalších dětí. Většina zdrojů, nejstarším z nich je Hésiodova Theogonía, se shoduje v tom že byl synem Úrana a Gaie, stejně jako jeho manželka a ostatní titáni první generace: Hyperión a Theia, Kríos, Koios a Foibé, Iapetos, Themis, Mnémosyné a nejmladší Kronos a Rheia. Z několika zmínek v Iliadě se však zná že Homér znal odlišné podání: Ókeanos je v nich prapůvodcem bohů: Na okraj úrodné země se půjdu podívat, kde je Ókean, prapůvod bohů, a rovněž i matka má Téthys, kteří mě pěstili s péčí a v domě svém vychovávali, svěřenou od matky Rheie, když Zeus, jenž do dálky vidí, Krona kdys uvrhl pod zem a pod moře neznavitelné. —Homér, Ilias 14.201, překlad Rudolf Mertlík Platón ve svém dialogu zase zmiňuje podání, snad orfického původu, podle kterého Úranos a Gaia zplodili Ókeana a Tethydy a ti zase zbylé titány. Jak Hésiodos tak Homér odkazují na to že Ókeanos tál na Diově straně během . Některé starověké zdroje ztotožňují Ókeana s Ofiónem, nepříliš jasných postavou kosmogonických mýtů, přičemž oběma byla přisuzována hadí přirozenost. Z Ókeana jako řeky vychází slunce a všechna souhvězdí a zase do něj zapadají, slunce se také skrze Okeána vrací během noci zpět na východ.Představa božstev prvotních vod je pravděpodobně převzatá z Mezopotámie a Ókeanos a Tethys odpovídají Apsúovi a Tiamat. (cs)
- Okeanos (altgriechisch Ὠκεανός Ōkeanós, lateinisch Oceanus) ist in der griechischen Mythologie die göttliche Personifikation eines die bewohnte Welt umfließenden gewaltigen Stromes, der – gemeinsam mit der Meeresgöttin Tethys – als der Vater aller Flüsse und der Okeaniden gilt und gelegentlich sogar als Vater der Götter und Ursprung der Welt erscheint. (de)
- Ο Ωκεανός (αρχ. ελλ. Ὠκεανός) στην αρχαία Ελληνική μυθολογία ήταν υιός του Ουρανού και της Γαίας. (el)
- Oceano (el la greka Ὠκεανός Ōkeanós aŭ Ωγενος Ōgenos (rivero-oceano, de kiu devenas nia moderna vorto "oceano") kaj latine Oceanus aŭ Ogenus) estis helena dio kiun la helenoj kaj poste la romianoj pripensas kiel grandega rivero ĉirkaŭiganta la mondon. Pli precize, ĝi estis la ekvatora mara fluo sur kiu la loĝata mondo (οἰκουμένη oikoumene) flosis, pro tio oni devas ankaŭ trapasi ĝin por atingi la Hadeson, la subteran mondon. (eo)
- Antzinaro klasikoan, Ozeano (antzinako grezieraz: Ώκεανός Ōkeanós edo Ωγενος Ōgenos, "ibai-ozeanoa"; latinez: Oceanus edo Ogenus), Munduko Ozeanoa zen, greziar eta erromatarrek, mundua inguratzen zuen ibai erraldoi bat zela pentsatzen zutena. Propio esanda, hemisferio bizigarria zegoen ekuatoreko itsasoko ur korrontea zen (οἰκουμένη oikoumene). (eu)
- Océan ou Océanos (en grec ancien Ὠκεανός / Ōkeanós) est un Titan, fils d'Ouranos (le Ciel) et de Gaïa (la Terre), frère et époux de Téthys. Ses 3 000 fils sont les dieux fleuves et ses 3 000 filles, les Océanides. Plusieurs sources établies le font en outre engendrer Triptolème avec sa propre mère Gaïa, et les Cercopes avec sa fille Théia, distincte de la Titanide du même nom. (fr)
- En la antigüedad clásica, Océano (en griego antiguo Ώκεανός Ōkeanós u Ωγενος Ōgenos, literalmente ‘océano’; en latín Oceanus u Ogenus) se refería al océano mundial, que los griegos y romanos pensaban que era un enorme río que circundaba el mundo. Más precisamente, era la corriente de agua marina del ecuador en la que flotaba el ecúmene (οἰκουμένη oikoumene). (es)
- In Greek mythology, Oceanus (/oʊˈsiː.ə.nəs/; Greek: Ὠκεανός, Ancient Greek pronunciation: /ɔːke.anós/, also Ὠγενός [ɔːgenós], Ὤγενος [ɔ́ːgenos], or Ὠγήν [ɔːgɛ́ːn]) was a Titan son of Uranus and Gaia, the husband of his sister the Titan Tethys, and the father of the river gods and the Oceanids, as well as being the great river which encircled the entire world. (en)
- Okeanos (bahasa Yunani: Ὠκεανός, "samudra") adalah Titan lautan dan samudra dalam mitologi Yunani. Okeanos adalah putra dari Gaia dan Uranus. Oleh orang Yunani dan Romawi kuno, Okeanos dipercaya sebagai Samudra dunia, yaitu suatu lautan raksasa yang mengelilingi dan melingkupi dunia. Istri sekaligus saudari Okeanos adalah Tethis. Dari hubungan mereka, terlahir tiga ribu orang putri yang disebut para Okeanid. Salah satu Okeanid yang terkenal adalah Klimene atau Asia. Anak-anak Okeanos yang lainnya adalah semua sungai, air mancur, dan danau yang ada di dunia. Beberapa sejarawan percaya bahwa Okeanos pada awalnya melambangkan semua lautan, termasuk Laut Mediterania dan Samudra Atlantik, yaitu dua lautan terbesar yang dikenal oleh orang Yunani kuno. Namun seiring ilmu geografi yang semakin akurat, Okeanos diketahui melambangkan suatu daerah lautan yang asing dan tak dikenal di Samudra Atlantik. Sementara Laut Mediterania dipercaya dikuasai oleh Poseidon. (in)
- Nella mitologia greca, Oceano (in greco antico: Ὠκεανός, Ōkeanós) è un titano, figlio di Urano (il cielo) e di Gea (la terra), e sposo di Teti, con cui generò le tremila Oceanine e i tremila Potamoi. (it)
- ( 다른 뜻에 대해서는 오케아노스 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 오케아노스(고대 그리스어: Ὠκεανός Ōkeanós[*])는 고대 그리스와 고대 로마에서 대지를 둘러싼 거대한 강을 말하며 이를 의인화한 신의 이름으로 티탄족의 일원인 포세이돈 이전의 2세대 바다의 신을 말하기도 한다. 현대 영어를 비롯한 많은 언어에서 바다를 뜻하는 단어의 어원이 된 이름이다. 고대 그리스 인들은 지구를 평평한 땅으로 상정했고 그 지구를 거대한 강이 둘러싸고 있다고 믿었다. 티탄족 오케아노스는 프로토게노이인 우라노스와 가이아 사이에서 태어난 아들로 상반신은 긴 수염을 한 인간의 모습이고 하반신은 비늘이 달린 물고기의 모습으로 묘사된다. 오케아노스는 역시 티탄족의 일원인 아내 테튀스와의 사이에서 모든 바다와 강, 연못과 호수를 낳았으며 오케아니스라고 부르는 3,000여명의 물의 요정들, 님프들을 낳았다고 전해진다. 오케아노스는 티탄족에 우두머리, 수장, 왕, 조상이라는 말이 있고 아내 테튀스와 함께 티탄계의 1세대 왕과 여왕자리를 앉았다고 한다. 많은 전승에에서 오케아노스는 티탄족과 올림포스 신들 사이의 10년에 걸친 전쟁에서 같은 종족인 크로노스의 편을 들지 않고 프로메테우스, 테미스와 함께 전쟁에서 물러나 있었다고 전한다. (ko)
- Okeanos (Grieks: Ὠκεανός) of Oceanus (gelatiniseerd) was een Griekse zeegod en Titaan. Hij is de personificatie van de oceaan, die door de oude Grieken en Romeinen werd gezien als een immense rivier die de platte wereldschijf in zijn geheel omcirkelde. Okeanos regelde daarnaast ook de opkomst en ondergang van de hemellichamen: Helios (de zon), Selene (de maan) en de sterren. Volgens sommige geleerden werd Okeanos eerst geassocieerd met al het water dat zout was; hij was dus ook de Middellandse Zee en de gehele Atlantische Oceaan. Maar naarmate de geografische kennis van de oude Grieken zich uitbreidde, werd Okeanos steeds meer gezien als de wateren die verder van Griekenland lagen en waarvan niet veel bekend was. Poseidon zou over de Middellandse Zee heersen. (nl)
- オーケアノス（古希: Ωκεανός, Ōkeanos）は、ギリシア神話に登場する海神である。ティーターンの一族に属し、特に外洋の海流を神格化したものである。ラテン語では、「Oceanus、オケアヌス」。日本語では長母音を省略してオケアノスとも呼ぶ。女神テテュスとの間に，3000の河川、3000の娘（ギリシア神話の水のニンフたち、オケアニデス）をもうけたとされる。 (ja)
- Okeanos (stgr. Ὠκεανός Ōkeanós, łac. Oceanus) – w mitologii greckiej największy z tytanów, personifikacja tzw. morza zewnętrznego. Uchodził za najstarszego syna Uranosa i Gai. Był mężem i bratem tytanidy Tetydy, z którą miał niezwykłą liczbę potomstwa – rzek wpadających do morza: ok. 3000 córek okeanid (wśród nich i Eurynome) i tyluż synów oraz Metydę (Metis) – boginię mądrości. Wskutek tego uważany był za stwórcę (ojca) wszystkich rzek, m.in. takich jak Skamander, Meander, Granikos, oraz Nil. Prawdopodobnie najstarsze z bóstw morskich; uosabiał rzekę opływającą świat zgodnie z pojęciami geograficznymi z najwcześniejszych epok greckiej kultury. Władca głębokich i bezkresnych wód, w rozumieniu Greków – „morza zewnętrznego”, od którego powstało określenie „ocean” jako rozległych wód wokół znanego świata. W starszych wersjach mitu była to ogromna rzeka oblewająca ziemię dokoła albo olbrzymie morze, po którym pływała ziemia w kształcie tarczy. Rządził morzami za czasów tytanów, jednak po pokonaniu ich przez Zeusa zmuszony został do przekazania władzy na rzecz Posejdona. Wtedy odosobnił się i przestał opuszczać swój pałac położony na krańcu świata. Na fryzie pergamońskiego ołtarza Zeusa przedstawiono go wraz z Nereusem i Doris w walce z gigantami. (pl)
- Oceano (em grego: Ωκεανός, transl.: Ōkeanós), na mitologia grega, é o filho primogênito de Urano (Céu) e Gaia (Terra), portanto o mais velho dos titãs. Era o deus das águas correntes, do fluxo e do refluxo e a origem de todas as massas líquidas e fontes de água doce do mundo. Oceano também era o deus que regulamentava o nascer e o ocaso dos corpos celestes, que se acreditava surgirem e descerem em seu reino aquático nas extremidades da terra. Na cosmogonia grega, o deus Oceano era o grande rio cósmico primordial que circundava o mundo, mantendo-o apertado na rede circular de suas águas. No período helenístico, com a evolução dos conhecimentos geográficos, ele passou a ser o deus que personificava os oceanos do planeta, fazendo do distante Atlântico a sede de seu domínio aquático, enquanto Posídon reinava sobre o Mediterrâneo. Os oceanos são assim denominados em honra a esse antigo deus. Na Ilíada (Poema épico), Oceano é chamado de "o pai de todos os seres". Uniu-se à sua irmã Tétis, deusa das fontes de água pura e personificação dos aquíferos subterrâneos que alimentam o mundo, e com ela gerou todos os rios, poços, nascentes e nuvens de chuva. O casal engendrou mais de 6000 filhos, compostos por 3000 filhas (Oceânides) e 3000 filhos (Potamoi), divindades relacionadas às águas e aos rios. Na Titanomaquia, Oceano e sua esposa não tomaram o partido dos titãs, angariando um imenso prestígio junto aos olímpicos. Oceano e Tétis foram os pais adotivos da deusa Hera, rainha dos deuses. Oceano serviu como patriarca e ancestral comum para várias gerações divinas, isso porque suas filhas Oceânides foram esposas e companheiras de diversos deuses, quer fossem protogenoi (primordiais), titãs ou olimpianos. As oceânides eram ninfas (divindades menores da natureza) de grande beleza, deusas dos córregos, das nuvens, das chuvas, das fontes e nascentes; as mais velhas eram personificações de bênçãos divinas ou conceitos abstratos. Entre as principais estavam Métis (deusa da prudência e do bom conselho), Clímene (deusa da fama), Eurínome (deusa das campinas e das pastagens), Dóris (deusa do encontro do rio com o mar e dos ricos pesqueiros na foz dos rios), Dione (deusa do oráculo de Dodona), (deusa da boa fortuna e da sorte), Telesto (deusa do sucesso), (deusa da persuasão e da sedução), Paregoron (deusa da consolação), (deusa da riqueza), Electra (deusa das nuvens de tempestade iluminadas pelo sol), Pleione (deusa da abundância), Hesíone (deusa da presciência), (deusa do florescer das rosas), (deusa das nuvens rosas da alvorada), Eudora (deusa das chuvas férteis), (deusa das chuvas abundantes), (deusa da brisa que dissipa a névoa) e Perseis (cognominada "a destruidora", deusa dos poderes destrutivos da magia). Já os filhos homens de Oceano e Tétis eram os potamoi, deuses que personificavam os rios existentes em toda a terra. Possuíam os mesmos nomes dos rios do qual eram a manifestação divina. Os potamoi eram descritos como deuses poderosos e eram temidos por outras divindades. Entre os principais deuses-rios figuravam Escamandro (também conhecido como Xanto, era o deus do rio Escamandro, em Troia), Aqueloo (deus-rio da Etólia), Asterion (deus-rio de Argos), Nilo (deus-rio do Egito), Tigre (deus-rio da Assíria), Eufrates (assim como o irmão, deus-rio da Assíria), Orontes (deus-rio da Síria), Ganges (deus-rio da Índia), (deus-rio da Lacedemônia), Erimanto (deus-rio da Arcádia), Asopo (deus-rio da Beócia e de Argos), (deus-rio da Ática), (deus-rio da Tessália), (igualmente um deus-rio da região da Tessália). Para além desses, eram divindades especialmente temíveis os cinco rios-deuses do inferno: Aqueronte (o rio da dor), Flegetonte (o rio de fogo), Cócitos (o rio da lamentação), Lete (o rio do esquecimento) e Estige (o rio do ódio), sendo estas duas últimas oceânides. Pouco afeito a conflitos, Oceano teria se recusado a aliar-se com Cronos na sua revolta contra seu pai Urano. Embora Oceano também tenha permanecido neutro no conflito que opôs olímpicos e titãs, ele pode ser considerado como que um dos artífices da vitória de Zeus sobre seus irmãos. Isso porque, no auge da guerra, Oceano aconselhou a deusa Estige, sua poderosa filha mais velha, a abandonar o campo dos titãs e lutar ao lado de Zeus. Estige era uma deusa que representava tudo o que o mundo subterrâneo, o mundo infernal e também o mundo aquático comportam em matéria de força perigosa. As águas do rio Estige eram tão poderosas que qualquer mortal que as bebesse seria imediatamente fulminado. Ao se aliar a Zeus, ela leva consigo ao campo de batalha os filhos que nasceram de sua união com o deus Palas, filho de Crio: Nice (deusa da vitória), Zelo (deus da dedicação), Cratos (deus da força e do poder de dominação) e Bia (deus da violência brutal). Com a ajuda dessas forças titanescas, Zeus obteve a vitória e distribuiu honras e privilégios para estes que saíram em seu auxílio. Oceano e Tétis continuariam a envolver o mundo em seus circuitos líquidos e sempre desfrutariam de grande respeito e veneração por parte de Zeus e dos olímpicos. Estige também seria venerada pelos deuses e, para honrá-la, os olímpicos desceriam ao inferno e brindariam com suas águas sempre que fizessem um juramento inviolável. Se um deus fizesse um juramento falso e mentiroso, seria reduzido à letargia total, pois as águas de Estige tinham a capacidade de roubar dos deuses a vitalidade, deixando-os num estado de coma profundo. Nesse sentido, a oceânide foi elevada à condição de árbitra divina: sempre que uma briga entre deuses ameaçasse se transformar numa guerra aberta, Estige era convocada ao Olimpo para, subitamente, pôr fim ao conflito nocauteando as parte contentoras. Por fim, Zeus não se esqueceria de honrar os filhos dela: o rei dos deuses se cercaria permanentemente do netos de Oceano, Cratos (o poder da soberania universal) e Bia (a capacidade de desatar uma violência contra a qual não há defesa possível). Mais do que honraria ou gratidão, Zeus realmente precisava do auxílio dos dois para manter a ordem divina e a sua própria proteção. Quando Zeus se deslocava, aonde quer que fosse, Cratos e Bia estavam sempre com ele, à sua direita e à sua esquerda. Nice dirigia a biga de Zeus e acompanhava Atena nas batalhas. (pt)
- Okeanos var i grekisk mytologi en världsström, som, cirkelformigt sluten inom sig själv, flöt runt hela jorden utan att blanda sina böljor med havets. Havet hade dock som även alla floder och källor sitt ursprung från Okeanos. I likhet med andra naturmakter räknades Okeanos som ett personligt gudaväsen och hos Homeros sägs han till och med vara alla de övriga gudarnas stamfader. Enligt Hesiodos är han en son av Uranos (himlen) och Gaia (jorden) och den äldste bland titanerna. Med sin gemål Tethys hade han många döttrar, okeaniderna, vilkas antal av Hesiodos uppges till 3.000, och alla floder på jorden gäller som hans söner. På latin heter Okeanos Oceanus, och det är från hans namn som ordet ocean kommer. (sv)
- Океа́н (др.-греч. Ὠκεανός) — в древнегреческой мифологии божество, стихия величайшей мировой реки, омывающей (окружающей) землю и море, дающей начало всем рекам, источникам, морским течениям; приюта солнца, луны и звёзд.У Гомера Океан — не только бог, но первоначало всего сущего, Океан — «предок богов», именно от него «всё происходит». У Гесиода Океан — титан, сын Урана и Геи (то есть Неба и Земли), брат Крона, Гипериона и Реи, брат и супруг Тефиды, с которой он породил три тысячи дочерей — океанид и столько же сыновей — речных потоков (древнегреческие речные боги). Океан не участвовал в нападении титанов на отца и в битве титанов против Зевса и потому сохранил своё высокое положение. По Аполлодору, он — отец первой супруги Зевса, Метиды. Известен своим миролюбием и добротой, так, например у Эсхила в «Прометее прикованном» (смотри ниже) он безуспешно пытался примирить Прометея с Зевсом. Боги почитают Океана как престарелого родителя, заботятся о нём, хотя он живёт в уединении. На крайнем западе Океан омывает границу между миром жизни и смерти, там находится вход в подземное царство У его вод был рождён конь Пегас. Эсхил называет Океана обладателем крылатого коня. Также, по некоторым версиям, детьми Океана являются Триптолем и Керкопы (последние — от Тейи, его собственной дочери, или же сестры-титаниды), а также, по Эпимениду — Стикс, мать Ехидны. По варианту, он отец нимфы Калипсо. Изображение Океана окаймляет щит, сделанный Гефестом для Ахилла. Ему посвящён LXXXIII орфический гимн. Действующее лицо трагедии Эсхила «Прикованный Прометей». называл жёнами Океана Парфенопу и Помфолигу. Отмечают, что в отличие от Посейдона в древнегреческой мифологии Океан так и не приобретает законченного образа. (ru)
- 俄刻阿诺斯（古希腊语：Ὠκεανός；英語：Oceanus）是希腊神话中的一个泰坦，大洋河的河神。 在最原始的荷马史诗里，俄刻阿诺斯是原始神之一，与其妻忒堤斯一起为其他所有神的始祖。而后来被广为接受的赫西俄德的体系则把他划为由原始神产生的第二代神，为地母蓋亚与天神乌拉诺斯之子。按照赫西俄德，俄刻阿诺斯的妻子是他的姐姐忒堤斯，两人生下了3000个儿子和3000个女儿，这就是世界各地的河神与大洋神女（“俄刻阿尼得斯”）。 在爆发时，俄刻阿诺斯明智地置身事外，因此在推翻泰坦的统治后仍得以保有自己的全部权利。奥林帕斯神的首领宙斯的第一个妻子就是俄刻阿诺斯的女儿墨提斯（大洋神女之一）。埃斯库罗斯把俄刻阿诺斯描写成一个开明的人，他曾徒劳地试图使宙斯与普罗米修斯和解。在古典时代的希腊神话中，俄刻阿诺斯作为海洋主宰的地位被波塞頓取代。 在大多数欧洲语言里，“海洋”一词來自俄刻阿诺斯的名字。 (zh)
- Океа́н (грец. Ὠκεανός — Okeanos) — одне з важливих світоглядних понять у давньогрецьких міфах. Мислився як титан, найстарший син Неба-Урана і Землі-Геї (Гая), уособлення і володар морів і всієї водної стихії, батько дружини Зевса Метіди; брат і чоловік Тетії, від якої мав багато дочок — океанід. За міфологією, породив більшість річок (Ніл, Меандр, Скамандр, Гранік, і ін.), уславився добротою. Коли Зевс позбавив його влади над морями й передав її Посейдонові, Океан здичавів і перестав виходити із свого палацу, що стояв край світу. Також цим словом позначалися первинні возданні води, з яких виникли Земля і небо (Небо), величезне море, по якому плавала земля у формі щита; величезна річка, що омиває землю й дає початок усім іншим річкам та морським течіям; У староруських і старослов'янських казках, які ймовірно формувалися у тісному зв'язку зі старогрецькими ще з часів перших контактів слов'ян з греками і їх культурою цьому поняттю відповідає Море-Окіян або Окіян-Море. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- أوقيانوس (بالإنجليزية Oceanus أَو Okeanos) يُشيرانِ إلى المحيط، في الأساطير الإغريقية وهو إله ابن اورانوس وغايا أحيانًا كما أنه والد إلهات النسيم. وأوكيانوس Okeanos تعني بالإغريقية المحيط، لأوقيانوس كإله في الميثولوجيا الإغريقية الكثير من الحكايات والقصص المختلفة. (ar)
- Okeanos (altgriechisch Ὠκεανός Ōkeanós, lateinisch Oceanus) ist in der griechischen Mythologie die göttliche Personifikation eines die bewohnte Welt umfließenden gewaltigen Stromes, der – gemeinsam mit der Meeresgöttin Tethys – als der Vater aller Flüsse und der Okeaniden gilt und gelegentlich sogar als Vater der Götter und Ursprung der Welt erscheint. (de)
- Ο Ωκεανός (αρχ. ελλ. Ὠκεανός) στην αρχαία Ελληνική μυθολογία ήταν υιός του Ουρανού και της Γαίας. (el)
- Oceano (el la greka Ὠκεανός Ōkeanós aŭ Ωγενος Ōgenos (rivero-oceano, de kiu devenas nia moderna vorto "oceano") kaj latine Oceanus aŭ Ogenus) estis helena dio kiun la helenoj kaj poste la romianoj pripensas kiel grandega rivero ĉirkaŭiganta la mondon. Pli precize, ĝi estis la ekvatora mara fluo sur kiu la loĝata mondo (οἰκουμένη oikoumene) flosis, pro tio oni devas ankaŭ trapasi ĝin por atingi la Hadeson, la subteran mondon. (eo)
- Antzinaro klasikoan, Ozeano (antzinako grezieraz: Ώκεανός Ōkeanós edo Ωγενος Ōgenos, "ibai-ozeanoa"; latinez: Oceanus edo Ogenus), Munduko Ozeanoa zen, greziar eta erromatarrek, mundua inguratzen zuen ibai erraldoi bat zela pentsatzen zutena. Propio esanda, hemisferio bizigarria zegoen ekuatoreko itsasoko ur korrontea zen (οἰκουμένη oikoumene). (eu)
- Océan ou Océanos (en grec ancien Ὠκεανός / Ōkeanós) est un Titan, fils d'Ouranos (le Ciel) et de Gaïa (la Terre), frère et époux de Téthys. Ses 3 000 fils sont les dieux fleuves et ses 3 000 filles, les Océanides. Plusieurs sources établies le font en outre engendrer Triptolème avec sa propre mère Gaïa, et les Cercopes avec sa fille Théia, distincte de la Titanide du même nom. (fr)
- En la antigüedad clásica, Océano (en griego antiguo Ώκεανός Ōkeanós u Ωγενος Ōgenos, literalmente ‘océano’; en latín Oceanus u Ogenus) se refería al océano mundial, que los griegos y romanos pensaban que era un enorme río que circundaba el mundo. Más precisamente, era la corriente de agua marina del ecuador en la que flotaba el ecúmene (οἰκουμένη oikoumene). (es)
- In Greek mythology, Oceanus (/oʊˈsiː.ə.nəs/; Greek: Ὠκεανός, Ancient Greek pronunciation: /ɔːke.anós/, also Ὠγενός [ɔːgenós], Ὤγενος [ɔ́ːgenos], or Ὠγήν [ɔːgɛ́ːn]) was a Titan son of Uranus and Gaia, the husband of his sister the Titan Tethys, and the father of the river gods and the Oceanids, as well as being the great river which encircled the entire world. (en)
- Nella mitologia greca, Oceano (in greco antico: Ὠκεανός, Ōkeanós) è un titano, figlio di Urano (il cielo) e di Gea (la terra), e sposo di Teti, con cui generò le tremila Oceanine e i tremila Potamoi. (it)
- オーケアノス（古希: Ωκεανός, Ōkeanos）は、ギリシア神話に登場する海神である。ティーターンの一族に属し、特に外洋の海流を神格化したものである。ラテン語では、「Oceanus、オケアヌス」。日本語では長母音を省略してオケアノスとも呼ぶ。女神テテュスとの間に，3000の河川、3000の娘（ギリシア神話の水のニンフたち、オケアニデス）をもうけたとされる。 (ja)
- 俄刻阿诺斯（古希腊语：Ὠκεανός；英語：Oceanus）是希腊神话中的一个泰坦，大洋河的河神。 在最原始的荷马史诗里，俄刻阿诺斯是原始神之一，与其妻忒堤斯一起为其他所有神的始祖。而后来被广为接受的赫西俄德的体系则把他划为由原始神产生的第二代神，为地母蓋亚与天神乌拉诺斯之子。按照赫西俄德，俄刻阿诺斯的妻子是他的姐姐忒堤斯，两人生下了3000个儿子和3000个女儿，这就是世界各地的河神与大洋神女（“俄刻阿尼得斯”）。 在爆发时，俄刻阿诺斯明智地置身事外，因此在推翻泰坦的统治后仍得以保有自己的全部权利。奥林帕斯神的首领宙斯的第一个妻子就是俄刻阿诺斯的女儿墨提斯（大洋神女之一）。埃斯库罗斯把俄刻阿诺斯描写成一个开明的人，他曾徒劳地试图使宙斯与普罗米修斯和解。在古典时代的希腊神话中，俄刻阿诺斯作为海洋主宰的地位被波塞頓取代。 在大多数欧洲语言里，“海洋”一词來自俄刻阿诺斯的名字。 (zh)
- En la mitologia clàssica, Oceà (en grec antic, Ώκεανός Ōkeanós o Ωγενος Ōgenos, ‘riu-oceà’; en llatí, Oceanus o Ogenus) es refereix a l'oceà, del qual grecs i romans pensaven que era un riu fluïa al voltant del disc pla que era la terra. Parlant amb propietat, era el corrent d'aigua marina de l'equador en la qual surava l'hemisferi habitable (oikoumene). La dona d'Oceà era la seva germana Tetis, i de la seva unió nasqueren les tres mil oceànides (o nimfes del mar) i tots els oceànits (o potamoi), els rius del món, així com les fonts i llacs. (ca)
- Ókeanos (starořecky Ὠκεανός, též Ὠγενός/ Ὤγενος Ógenos nebo Ὠγήν Ógén, latinsky Oceanus) je v řecké mytologii titán první generace, vládce stejnojmenné sladkovodní řeky obkružující svět a zdroj všech řek i moří, manžel Tethydy, otec Ókeanoven, Potamoi „Řek“, případně dalších dětí. Většina zdrojů, nejstarším z nich je Hésiodova Theogonía, se shoduje v tom že byl synem Úrana a Gaie, stejně jako jeho manželka a ostatní titáni první generace: Hyperión a Theia, Kríos, Koios a Foibé, Iapetos, Themis, Mnémosyné a nejmladší Kronos a Rheia. Z několika zmínek v Iliadě se však zná že Homér znal odlišné podání: Ókeanos je v nich prapůvodcem bohů: (cs)
- Okeanos (bahasa Yunani: Ὠκεανός, "samudra") adalah Titan lautan dan samudra dalam mitologi Yunani. Okeanos adalah putra dari Gaia dan Uranus. Oleh orang Yunani dan Romawi kuno, Okeanos dipercaya sebagai Samudra dunia, yaitu suatu lautan raksasa yang mengelilingi dan melingkupi dunia. Istri sekaligus saudari Okeanos adalah Tethis. Dari hubungan mereka, terlahir tiga ribu orang putri yang disebut para Okeanid. Salah satu Okeanid yang terkenal adalah Klimene atau Asia. Anak-anak Okeanos yang lainnya adalah semua sungai, air mancur, dan danau yang ada di dunia. (in)
- ( 다른 뜻에 대해서는 오케아노스 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 오케아노스(고대 그리스어: Ὠκεανός Ōkeanós[*])는 고대 그리스와 고대 로마에서 대지를 둘러싼 거대한 강을 말하며 이를 의인화한 신의 이름으로 티탄족의 일원인 포세이돈 이전의 2세대 바다의 신을 말하기도 한다. 현대 영어를 비롯한 많은 언어에서 바다를 뜻하는 단어의 어원이 된 이름이다. 고대 그리스 인들은 지구를 평평한 땅으로 상정했고 그 지구를 거대한 강이 둘러싸고 있다고 믿었다. 티탄족 오케아노스는 프로토게노이인 우라노스와 가이아 사이에서 태어난 아들로 상반신은 긴 수염을 한 인간의 모습이고 하반신은 비늘이 달린 물고기의 모습으로 묘사된다. 오케아노스는 역시 티탄족의 일원인 아내 테튀스와의 사이에서 모든 바다와 강, 연못과 호수를 낳았으며 오케아니스라고 부르는 3,000여명의 물의 요정들, 님프들을 낳았다고 전해진다. 오케아노스는 티탄족에 우두머리, 수장, 왕, 조상이라는 말이 있고 아내 테튀스와 함께 티탄계의 1세대 왕과 여왕자리를 앉았다고 한다. (ko)
- Okeanos (stgr. Ὠκεανός Ōkeanós, łac. Oceanus) – w mitologii greckiej największy z tytanów, personifikacja tzw. morza zewnętrznego. Uchodził za najstarszego syna Uranosa i Gai. Był mężem i bratem tytanidy Tetydy, z którą miał niezwykłą liczbę potomstwa – rzek wpadających do morza: ok. 3000 córek okeanid (wśród nich i Eurynome) i tyluż synów oraz Metydę (Metis) – boginię mądrości. Wskutek tego uważany był za stwórcę (ojca) wszystkich rzek, m.in. takich jak Skamander, Meander, Granikos, oraz Nil. (pl)
- Okeanos (Grieks: Ὠκεανός) of Oceanus (gelatiniseerd) was een Griekse zeegod en Titaan. Hij is de personificatie van de oceaan, die door de oude Grieken en Romeinen werd gezien als een immense rivier die de platte wereldschijf in zijn geheel omcirkelde. Okeanos regelde daarnaast ook de opkomst en ondergang van de hemellichamen: Helios (de zon), Selene (de maan) en de sterren. (nl)
- Oceano (em grego: Ωκεανός, transl.: Ōkeanós), na mitologia grega, é o filho primogênito de Urano (Céu) e Gaia (Terra), portanto o mais velho dos titãs. Era o deus das águas correntes, do fluxo e do refluxo e a origem de todas as massas líquidas e fontes de água doce do mundo. Oceano também era o deus que regulamentava o nascer e o ocaso dos corpos celestes, que se acreditava surgirem e descerem em seu reino aquático nas extremidades da terra. Na cosmogonia grega, o deus Oceano era o grande rio cósmico primordial que circundava o mundo, mantendo-o apertado na rede circular de suas águas. No período helenístico, com a evolução dos conhecimentos geográficos, ele passou a ser o deus que personificava os oceanos do planeta, fazendo do distante Atlântico a sede de seu domínio aquático, enquanto (pt)
- Okeanos var i grekisk mytologi en världsström, som, cirkelformigt sluten inom sig själv, flöt runt hela jorden utan att blanda sina böljor med havets. Havet hade dock som även alla floder och källor sitt ursprung från Okeanos. I likhet med andra naturmakter räknades Okeanos som ett personligt gudaväsen och hos Homeros sägs han till och med vara alla de övriga gudarnas stamfader. På latin heter Okeanos Oceanus, och det är från hans namn som ordet ocean kommer. (sv)
- Океа́н (грец. Ὠκεανός — Okeanos) — одне з важливих світоглядних понять у давньогрецьких міфах. Мислився як титан, найстарший син Неба-Урана і Землі-Геї (Гая), уособлення і володар морів і всієї водної стихії, батько дружини Зевса Метіди; брат і чоловік Тетії, від якої мав багато дочок — океанід. За міфологією, породив більшість річок (Ніл, Меандр, Скамандр, Гранік, і ін.), уславився добротою. Коли Зевс позбавив його влади над морями й передав її Посейдонові, Океан здичавів і перестав виходити із свого палацу, що стояв край світу. (uk)
- Океа́н (др.-греч. Ὠκεανός) — в древнегреческой мифологии божество, стихия величайшей мировой реки, омывающей (окружающей) землю и море, дающей начало всем рекам, источникам, морским течениям; приюта солнца, луны и звёзд.У Гомера Океан — не только бог, но первоначало всего сущего, Океан — «предок богов», именно от него «всё происходит». У Гесиода Океан — титан, сын Урана и Геи (то есть Неба и Земли), брат Крона, Гипериона и Реи, брат и супруг Тефиды, с которой он породил три тысячи дочерей — океанид и столько же сыновей — речных потоков (древнегреческие речные боги). (ru)
|
.jpg){kind=link}
.JPG){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
